Rust en Stilte

Neytiri liep rustig over de grote rots. Ze was hier via haar Ikran Seze gekomen, die ze na haar vlucht had bedankt en weer vrijgelaten. Neytiri kwam hier vaak, het was er rustig en soms had ze dat even nodig. Neytiri liep verder naar een van de bomen die op het eiland stonden. Met een zucht ging ze ertegen aan zitten en keek naar de heldere blauwe lucht. Een groot deel werd opgevult door de planeet Polyphemis, waar Pandora de maan van was. Neytiri glimlachtte blij.
"Rust", zei ze met een opgeluchtte zucht.

Jake wandelde over de takken van de grote hoge bomen waarvan de takken heel ver rijkte. Hij keek rustig rond en wachte af of hij enig teken van leven zag,tot hij beneden wat hoorde. Toen sprong hij van tak naar tak tot hij beneden was en voor Neytiri lande. Hij bracht zijn hand naar zijn voorhoofd en glimlachte eventjes naar haar. "Misschien heb je rust,hier weet je het maar nooit"zei hij met een grijnsje tegen haar en hurkte even neer. Hij streek met zijn hand over de grond en liet het zand tussen zijn vingers vallen.

Neytiri keek verschrikt op toen de Na'vi voor haar landde. Ze had hem voelen aankomen, maar toch was ze van hem geschrokken. Ze glimlachtte vriendelijk terug en luisterde naar wat hij te zeggen had. Neytiri grijnsde kort en keek naar zijn hand die door het zand streek.
"Ik ben Neytiri", zei ze na een tijdje. "Jij?"

"Wel aangenaam Neytiri. Ik ben Jake Sully"zei hij vriendelijk tegen haar en keek dan even rond. Hij stond dan weer op en glimlachte kort naar haar en keek dan rond over het eiland. Dit was een van de grootste eilanden en dan ook de woonplaats van de Ikran's. Even grijnsde hij. "Dus je komt hier om rust te zoeken."zei hij met een droge toon in zijn stem. De zon die al een lange tijd op was,stond nog net niet op zijn hoogste punt van de dag,Jake zag vele Ikran's langs deze plek heen vliegen.

Neytiri glimlachtte vriendelijk naar Jake en keek net als hij kort het eiland rond.
"Ja, vindt je het niet rustig dan?", zei ze met een glimlach.
Ze keek naar de Ikran's die voorbij vlogen. Ineens zag ze een flits van Seze die achter een andere Ikran aan zat. Neytiri grijnsde en wende haar blik weer tot Jake.

"Het is hier wel rustig,maar ik zit ergens anders als ik gewoon in uiterste rust wil zijn"zei hij tegen haar. Hij zette zich dan neer op de grond en keek haar met een glimlachje aan. "En waarom heb je dan per se rust nodig,ik bedoel waarom zou je aleen willen zijn,als je samen op pad kunt gaan met iemand"zei hij tegen haar en keek weer even rond. Hij zag een Ikran de andere achtervolgen en grijnsde even,dat was vast haar Ikran.

"Maar is het daar ook net zo mooi?", zei Neytiri met een kleine glimlach.
Ze keek hoe Jake naast haar kwam zitten en schoof en stukje op, zodat hij ook wat plek had.
"Altijd samen met iemand zijn wordt ook irritant hoor", zei ze menend.
Soms werd ze inderdaad wel eens gek van al die mensen die om haar heen hingen. Dat was de reden waarom ze zo vaak hier was.

"Ach,het is er mooi,maar natuurlijk niet zo mooi als hier. En inderdaad als er altijd iemand bij je is,kan het vervelend zijn"zei hij tegen haar. Jake glimlachte eventjes en sloot even kort zijn ogen. Maar hij opende ze gelijk weer en keek dan naar alle eilandjes die voor hun lagen. Dan keek hij weer naar de Ikrans die hier overvlogen en hij glunderde even,maar dan kreeg hij weer dat normale gezicht.

Lianna knikte glimlachend toen hij was uit gesproken. Daarna wierp ze netals hem een korte blik op de eilandjes en Ikrans voor hun. Toen ze hem weer aankeek zag ze hoe hij glunderend naar de Ikrans keek.
"Heb jij er ook een?", vroeg ze nieuwsgierig.
Ze had de vraag al gesteld toen ze zich bedacht wat voor een domme vraag het eigenlijk was. Natuurlijk had hij een Ikran. Hoe was hij hier anders terrecht gekomen.